God is mij dingen aan het leren en ik weet gewoon, dat het goed is als ik ze meteen ook weer doorgeef. Ook al zit ik zelf nog volop in het leerproces.
Het gaat over het tevoorschijn komen, het blij zijn met mezelf. Het 'Sta op en schitter' verhaal.
Dat is momenteel niet makkelijk voor mij. Ik ben niet tevreden over hoe ik eruit zie. Te dik, leuke kleren staan me niet meer en m'n haar, nou, dat zit ook niet naar m'n zin.. Pfft, het is eruit.
Ik tob al jaren met m'n gewicht en geef het hele probleem waarschijnlijk teveel aandacht. Pas werd ik er nog nadrukkelijk bij bepaald, dat er mensen zijn, die vanwege iets in hun lichaam niet goed meer kunnen eten of het eten smaakt hen niet meer. Hoe erg is dat! En ik ben gelukkig gezond en heb hoegenaamd nergens last van. Wat zeur ik toch?
Ik ben ik er van overtuigd, dat God ons geen 'zeur' vindt. Hij wil graag, dat we alles met Hem delen, echt alles. De meest, voor ons misschien onnozele dingetjes, zijn voor Hem belangrijk. Omdat het ons betreft, Zijn geliefde, kostbare kinderen!
God is me momenteel aan het leren, dat Hij blij met me is en dat Hij me mooi vindt. En dat ik mezelf ook mooi mag vinden en tevoorschijn mag komen. Dat ik mag gaan schitteren. Haha, en God heeft daar zo Zijn manieren voor 😀
Misschien denk je wel eens: jij ziet ook overal God in en ja, je hebt gelijk. Als je leeft met God, zie je Hem overal in. In elke adem, die je uitblaast, elke stap die je zet en elke zucht, die je slaakt.
Ik ga je een verhaaltje vertellen, of eigenlijk zijn het er twee. Misschien moet je erom lachen, nou, doe maar gerust. God heeft humor, dat weet ik zeker. Hij lacht er vast ook om, op de goede manier dan hè.
Ik heb heerlijk vakantie en rij op een dag naar het Noordpark in Zwijndrecht. Daar wil ik wat wandelen en bidden. Gewoon lekker eruit en met God zijn.
De auto geparkeerd en daar ga ik. Eerst even naar het water. Ik verbaas me over de hoge bossen koolzaad langs de rand van het pad, prachtig! Zo mooi, dat heldere geel, met het water op de achtergrond!
Daarna loop ik terug richting het park. En kijk nou! Het staat langs de randen vol met de prachtigste narcissen. Verschillende soorten, ook van die met zo'n dubbel hart. Wow! Ik maak foto na foto en geniet. Voel me fantastisch!
Dan hoor ik ineens een stem: 'Wil je misschien zelf ook op de foto?'
Daar staat een aardige dame en ze wacht op mijn antwoord.
O hellep, denk ik, op de foto?
Nu?
Ik heb mijn saaie, bruine jasje aan en het waait best wel, dus mijn haar zit natuurlijk gek en verwaaid.
Pffft...
Maar daar staat die dame en ze wacht op mijn antwoord.
Ik: 'Ja, natuurlijk, leuk!'
Hoe huichelachtig kun je zijn 🤨
Ik hurk neer bij de bloemen en maak me druk om mijn haar. En ik veeg het weg en zo is de foto ontstaan, die je nu hier ziet. De vrouw zegt: 'Ik maak er gewoon een paar, en werkelijk waar, ze komt steeds dichterbij.
Het eerlijke verhaal is, dat ik me steeds ongemakkelijker voel worden en blij ben als ze klaar is. Dat is ze en ik bedank haar natuurlijk vriendelijk.
Maar.... mijn uitje is bedorven. Ik voel me niet fijn meer. Ga op een bankje zitten en kijk om me heen. Wow, die narcissen! En dat grasveld ervoor met al die paardenbloemen en madeliefjes, wow!
Maar, diep in mij zit er iets niet goed en ik weet het.
Ik vraag het me hardop af: wilt U me soms iets zeggen Heer?
Ik weet gewoon, dat er iets in mij niet goed zit.
Ik pak mijn schriftje en mijn pen en schrijf op wat er in mijn gedachten komt:
Mijn lieve kind,
geloof je echt, dat je mooi bent?
zoals een narcis?
je ziet alle moois om je heen,
maar kijk eens naar jezelf.
Ik: Ja Heer, ik weet het.
Op dat moment denk ik aan de nieuwe kleding, die ik gekocht heb. Waarom heb ik die nieuwe jurk nu niet aan?
Tegen anderen kan ik het allemaal zo mooi vertellen, maar waar is nu de praktijk in mijn eigen leven?
Daar zit ik nu te midden van Gods prachtige schepping in mijn saaie, oude jasje.
En dan neem ik een stap en nog één. Ik pak mijn mobiel, haal een mooie sjaal uit de auto, die ik net gekocht heb in de kringloop 😀 en ik maak selfies. Haha, ze zijn lang niet allemaal naar mijn zin, maar er zitten er zeker een paar bij, die ik durf tonen aan de wereld. Als je vrienden met mij bent, kijk dan even naar mijn profielfoto 😀
Wat een les! Pfft, wel een beetje een genante hoor.
En het wordt nog gekker...
Een week later (gisteren) wil ik er na de ochtend echt even uit. Ik voel me niet op mijn best. Waar zal ik heengaan? Nou, weet je wat, ik doe gewoon de dichts bij zijnde kringloop. Dat is altijd goed en leuk. Kom ik daar toch een half uur te vroeg aan, hij is nog dicht.
Ik blijf in de auto en zie even later ook een man en een vrouw aankomen. Ze kijken en kijken, maar ja, de winkel is en blijft dicht.
Ik bid wat in de auto en hou goed in de gaten of er al iets gebeurt daar bij die winkeldeur.
En ja hoor, er gebeurt iets. Er komen steeds meer mensen aan en allemaal ontdekken ze die dichte deur. Sommigen vertrekken weer, anderen blijven. En net voor tijd staan we daar met een groepje mensen te wachten. De man, die er ook al vanaf het begin stond, kijkt en glimlacht. Tenminste dat denk ik, want zijn mond is bedekt door een mondkapje. Maar zijn ogen lachten en verdraaid, hij geeft mij ook nog een knipoog.
De winkel gaat open en ik begin aan mijn rondje. Vindt een paar leuke dingen, en zelfs nog een mooie spijkerbroek en een leuk jurkje. En dan zie ik die man weer! Hij glimlacht en hij kijkt. Bah, denk ik, wil hij me nou versieren? Ik maak dat ik wegkom. (ja, lach maar 🙂)
Je zal het niet geloven, maar overal waar ik loop, loopt ook die man. Hij kijkt toe als ik alle gordijnen nauwkeurig bekijk, voor de decoratie in de gemeente. Hij ziet hoe ik een glanzende groene lap in mijn mandje stop en een stuk felroze tule. Onderwijl bekijkt hij de kinderwagens. Hij staat ineens ook beneden als ik bij de kassa aan het afrekenen ben.
Oké God, verzucht ik, wat is dit nu weer?
En dan hoor ik in mijn gedachten dit: Het is natuurlijk niet goed wat deze man doet, maar kun je geloven, dat hij jou gewoon ziet staan? Dat hij alleen jou ziet? En je hebt niet eens je nieuwe jurk aan, je loopt nog steeds in je ouwe kloffie.
Haha, ja, niet te geloven hè.
Ik voel me gestalkt en niet blij hiermee. Toch weet ik ook direct, dat God me weer iets duidelijk wil maken. Hij wil me duidelijk maken, dat ik de moeite waard ben. Dat Hij me ziet staan, dat Hij mij elke seconde van de dag in het oog houdt. Zijn oog is op mij en dat op de goede manier. Hij is vol van onvervalste, onvoorwaardelijke liefde. En met Zijn liefde in en op mij, mag ik de wereld in. Mag ik mezelf laten zien, mag ik schitteren. Niet om mensen te behagen, maar om Zijn licht te laten schijnen! O yesss, en dat is wat ik wil!
Aan de kapstok hangen mijn nieuwe jurken. Een oranje, een spijkerblauwe en een kobaltblauwe kanten van de kringloop. 😀
Nu nog aandoen. En shinen!
Ik mag er zijn, ik mag gezien worden.
Ik ben Gods scheppingswerk.
Ik ben Gods geliefde dochter.
Mooi, waardevol en kostbaar.
Ik mag tevoorschijn komen en schitteren.
Ja echt!
En jij ook.
Hoe is het met jou trouwens?
Ben jij in al je schoonheid al tevoorschijn gekomen?
Schitter jij al?
Please, laat het mij en alle anderen weten.
Hoe het jou gelukt is of nog niet gelukt.
Samen zijn we sterk en we leren van elkaar!
Heb een fijne dag en geniet van alles wat God geeft!
Ook van de gekke, de onverwachte, de grappige, de wonderlijke, de ongelofelijke, de in jouw ogen rare dingen 😀
Wees gewoon lekker een zot voor God. (fantastisch boek vind ik dat)
Liefs en groetjes van Anja
