vrijdag 30 november 2018

"Kunt u mensen zegenen?"





Van 3 tot 7 afgelopen zondagmorgen evangelisatieactie met Naar House bij Ahoy gehad. Het heeft mij geraakt en ik heb nog steeds het gevoel, dat het goed is om er iets over te delen. Dus hier komt het verslag😊 in de tegenwoordige tijd.

Half 2 's morgens Bijbelstudie en bidden bij mij thuis. Oké, nou dan kan ik dus even naar bed van tevoren. Alles staat klaar, dus hup, naar bed. Ik lig totaal niet lekker en heb buikpijn. Voel me gewoon niet lekker, lijkt wel of ik ziek wordt. Dat zal toch niet, zo net van tevoren. Dat kan echt niet. Ik slaap niet, maar blijf tot een uur of 1 liggen. Voel me nog net zo akelig. Natuurlijk weet ik wel, dat dit gewoon strijd is. De boze wil immers niet dat ik ga... maar ik ga toch.

Ik zit een poosje in de bank. Het is stil. Ik wacht tot de eerste broers en zussen komen. We gaan met z'n achten op pad is de bedoeling.
En ja hoor, daar zijn ze. Iedereen krijgt koffie of thee en daarna mag ik de Bijbelstudie doen, die ik heb voorbereid. Afgelopen week las ik iets over 'stromen van levend water'. Dat deed me wat en ik dacht meteen aan de Bijbelstudie. Heb toen doorgegeven dat ik er wel iets over wilde voorbereiden.
Ik begin met een paar teksten over Jezus, de Bron van het leven. Zie psalm 36:

'Bij U is de bron van het leven'

en over wat Jezus zei tegen de Samaritaanse vrouw in Johannes 4:14:

'Maar wie drinkt van het water, dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen. maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een bron worden van water, dat opwelt tot in het eeuwige leven.'

Vervolgens zegt Jezus in Johannes 7:

'Wie in Mij gelooft zoals de Schrijft zegt: stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.' 

Hier doelt Jezus op de Heilige Geest, die de gelovigen ontvangen zouden. Ik vind dit ook zo mooi om je voor te stellen, die stromen van levend water. Dan stel ik me voor, dat je zo volstroomt met de Geest, dat het gewoon niet past. Dat je vanzelf gaat overstromen en er wel over moét praten. En dan kom je vanzelf bij evangelisatie uit.
Bij deze tekst staat nog een verwijzing naar Jesaja 12:3, dat vind ik zo mooi. Er staat daar:

'U zult met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil'. 

We lezen samen Jesaja 12. Er staan mooie verwijzingen in dit hoofdstuk naar het overal, op de hele aarde, bekend maken van Gods daden. Iedereen moet het weten! Zo mooi ook dat Naar House interkerkelijk is, we zitten als PKN, Gereformeerde gemeente, Evangelische gemeente en Messiaanse gemeente bij elkaar, ieder met een andere Bijbelvertaling 😄 Dat kan gewoon en er is eenheid en liefde.

Het is belangrijk om op de Bron aangesloten te blijven Daarbij had ik de teksten gezocht over het in Hem blijven (Johannes 15 vers 4,5,7,8)
Verschillende broers vullen nog aan met andere teksten, dat is ook mooi. Er was thuis over nagedacht. Daarna bidden we, dat doen we altijd om de beurt. We geven de actie in vertrouwen over aan onze trouwe Vader in de hemel en bidden om bescherming..
Zo mooi ook om te weten dat God al heeft voorbereid wat wij mogen uitvoeren!

Om half drie gaan we met auto's naar de bus, die al bij Ahoy staat in Rotterdam. Daar is een feest (HP & Love Urban) aan de gang, dat al duurt vanaf 23.00 uur. Het zal doorgaan tot 7.00 uur vanmorgen. Het is er druk, er zijn zeker 10.000 jongeren daar binnen. Bizar hè, die hoeveelheid.



Tegen drieën zijn we er om de andere groep af te lossen. Die hebben hun vier uurtjes in de kou er al op zitten. Want oei.... koud is het. Maar eerst even de bus in, het is niet de bus op het plaatje hoor. Al hebben we er gewoonlijk wel zo eentje. Nu hebben we een kleinere. Met maar 1 ruimte en geen apart ruimte-tje waar we kunnen bidden. Want.... wat ook zo mooi is: er wordt tijdens zo'n 8 uur durende actie doorlopend gebeden. Daarin wisselen we elkaar af. Ook zingen we veel opwekkingsliederen. Op deze manier verjagen we de boze! Bij de wissel van groepen, sluiten we af met gebed. Dan staan we in een kring, vaak ook buiten zodat iedereen het ziet !, houden we elkaars handen vast en bidden de groepsleiders. Mooi vind ik dat.

En dan zijn we met onze groep alleen. Het splitst altijd vanzelf: 2 op straat, 2 bij de bus, 2 in de bus, 2 in de gebedsruimte, zo ongeveer.
Op straat is het dus erg koud.... maar dat geeft niet. Op het laatst gaat het ook nog waaien oei, nou dan ga je graag weer even in de bus bij de aggregaat zitten... even opwarmen met een bak koffie en wat eten.
We hebben geen aparte gebedsruimte, dus het bidden gebeurt gewoon middenin de bus, moet kunnen.
Op het plein voor Ahoy is het rustig, de meeste jongeren zijn nog binnen. Het is heel druk horen we, het zit daar stampie vol. Ik ga vrij snel samen met een broer naar buiten. De eerste jongeren komen al naar buiten. ze kijken wazig en velen lopen onvast of slingeren zelfs. De zeer korte rokjes en zwarte panty's zijn goed vertegenwoordigd. We bidden de Heilige Geest om openingen. En om wijsheid wie we aan mogen spreken. Zo her en der delen we een kaartje uit met een boodschap over 'wie is Jezus' of waar je terecht kunt als je je eenzaam/leeg of alleen voelt. We zeggen er soms iets bij of we vragen of ze weten wie Jezus is. Ik sprak een buitenlandse jongeman, ook christen. dat is mooi om daar tegen te komen. Een broer in Christus.
Over het algemeen zie ik veel afwijzende gezichten. Uitdelen van kaartjes of lollies met Bijbelteksten werkt vaak wel goed, maar nu willen veel jongeren het niet aanpakken. Jammer, maar God weet wat Hij doet. Hij is erbij en leidt alles.

Na een tijd buiten te zijn geweest, gaan we de bus weer in. We drinken wat en zitten een poosje in de bus. Inmiddels is er een jongen in de bus komen zitten, voorover, zijn hoofd in zijn handen. We bidden voor hem. Ik heb gelukkig een fleecedekentje meegenomen. want hij heeft het zo koud en is hondsberoerd. Op gegeven moment moet hij echt naar buiten, want de bus onder kotsen hoeft nu ook weer niet.... Hij is zo ziek, dat een paar van ons op zoek gaan naar de EHBO. daar lappen ze hem ietsje op, zodat hij even later weer wat zwalkend rond loopt.

In de bus zijn we gaan zingen, het ene lied na het andere.
'Glorie aan God, glorie aan God!' Heerlijk toch, als dat mag klinken, daar temidden van alle duisternis. Tussendoor bidden we voor onze collega's op straat, voor de jongeren, voor alles wat in ons op komt eigenlijk. Dat is zo heerlijk om te doen als broers en zussen, alleen daarvoor zou je al meegaan 😄 En wat gaat de tijd snel, echt ongelofelijk. Voor je het weet is het alweer half 7 in de morgen. Raar hoor: zondagochtend.

Alweer zingen we. Middenin een lied, komen er 3 jongens binnen stommelen. "Mogen we meezingen?"
Ja natuurlijk mag dat! Ze komen naast ons zitten, kijken mee in ons boekje en jawel hoor, ze zingen mee. De naam Jezus komt over hun lippen. Mooi toch !
Daarna volgt een gesprek. Over Jezus. Twee van de drie willen gerust uitspreken dat Jezus de zoon van God is. De ene denkt wel dat God meer zonen heeft. Allah zou er ook eentje kunnen zijn. Ineens buigt jongen 2 zich naar mij toe en vraagt:

"Kunt u mensen zegenen?"

Tjonge, is dat geen heerlijke vraag, uit de mond van zo'n jongen die vast wat glaasjes teveel op heeft en de hele nacht heeft staan zingen en dansen?
Ik vroeg wat hij dan wilde. Toen kwam zijn verhaal, over een vader met gezondheidsproblemen, een zwaar gehandicapte broer en een moeder die het zwaar heeft. "Kunt u hen zegenen? , vraagt hij alweer.
En ja, dat kan ik, of beter: dat mag ik doen in de naam van Jezus! Ik bid voor deze jongen en voor zijn hele familie en ik zegen hen allen in de naam van onze drie-enige God. Jongen 1, die  vlak naast mij zit,  is stil. "Ik zit goed te luisteren", zegt hij. Even later mag ik ook voor hem bidden. Hij wil graag iemand, die zijn leven leidt. Nou, dat wil God maar al te graag doen!
Mijn collega's praten intussen met jongen nummer 3. Dan is het tijd voor de taxi en moeten ze echt weg. "Ik voel me hier echt op m'n gemak", zegt jongen 2. En jongen 1 bedankt me voor het gesprek en gebed. Ze zijn niet mee te krijgen en willen liefst nog wat blijven.
Later komt jongen 2 nog even terug met een vraag:

"Hoe moet ik bidden?"

Nou, dat is toch echt bijzonder zo'n vraag, of niet? Eén van ons geeft hem antwoord. "Bidden is praten tegen God. Gewoon zo, zoals wij nu praten, zo mag je ook tegen God praten." Een ander uit ons, we zijn inmiddels allemaal binnen, noemt het gebed, dat Jezus ons zelf geleerd heeft: het Onze Vader.
En dan bidden we dat als voltallige groep, samen met deze jongen. Wow, dat is echt een 'kippenvelmoment'. dat vergeet je niet snel meer.



We gaan blij huiswaarts, dankbaar voor wat God heeft gedaan. Hem zij alle lof en eer!
Om 8 uur ben ik thuis. Ik ben niet eens moe en van buikpijn is al helemaal geen sprake meer, De hele morgen heb ik nergens last van gehad.
Om 10. 00 uur begint de dienst en ik zit in de kerk. Dank U Heer, dat dit mag en kan! Met U kunnen we alles!
En wat ook zo mooi is: één van ons had ik haar gemeente de viering van het Heilig Avondmaal. De dominee sprak over het onderwerp van onze Bijbelstudie: het levende water en bleef maar teksten hierover noemen. Dat was zo bemoedigend voor haar.
Wij hadden zelf zendingszondag en een preek over Jozef. Weer een ander uit onze groep had in haar gemeente de kinderen een lied over Jozef aangeleerd en het eerder genoemde vrouwtje appte vervolgens dat ze juist over Jozef aan haar kinderen had voorgelezen.

Wow, ik voelde me door dit alles toch zo bemoedigd. Ik voelde ook zo, dat we ondanks al die verschillende kerken één zijn in Christus!
Ik heb afgelopen zondag echt beleefd als dag met een gouden randje. Het was een dag vol vreugde in de Heer!

Nou, dit is het wel hoor. Morgenavond gaan we weer op stap, nu meer met 3 mensen (we sluiten aan bij een andere groep), en van 22.00 tot 2.00 uur. Dus dan mag ik wat langer slapen.

Fijne avond hoor en liefs van mij,
Anja






zondag 18 november 2018

Serie 'Favoriete boeken' nr.1: 'In Zijn voetspoor'




Zo leuk! in het christelijke bloggersclubje, waarvan ik deel uit maak, schrijven we deze maand over ons favoriete boek, wat we vinden dat iedereen gelezen zou moeten hebben. Of boeken, want je mag 2 linkjes onder de verzamelblog plaatsten 😃
Maar ik maak er voor mezelf gewoon meteen een serie van, vind ik eigenlijk wel leuk. Ik heb zoveel favoriete boeken....

Ik kies als eerste 'In Zijn voetspoor' van Charles M. Shelden, Ik kreeg het boekje begin 2017 na mijn  doop. Het 'pakte' mij vanaf bladzij 1 en ik heb het heel snel uitgelezen. Inmiddels las ik het nogmaals. Ik vind het GEWELDIG.

Het verhaal
Het verhaal speelt zich af rond 1890. Dominee Maxwell is een gerespecteerd predikant. Op een zondag gebeurt er iets, net voor het einde van de dienst. Er loopt een man naar voren, die begint te spreken. Hij vertelt dat hij 10 maanden geleden zijn baan kwijt raakte en het hele land is doorgezworven op zoek naar een baan. Hij zegt zich af te vragen wat er wordt bedoeld met 'Jezus volgen'.
"Wat bedoelt u als u zingt: 'Ik volg U waar U mij leidt.'? Betekent het dat u lijdt en uzelf verloochent, zoals Jezus dat volgens mij deed, en dat u probeert om verloren, noodlijdende mensen te redden?" Even verder:
"Wat zou Jezus echter doen? Het lijkt wel of de mensen in de kerken goede kleren hebben, mooie huizen bezitten en 's zomers met vakantie kunnen gaan, terwijl duizenden mensen buiten de kerken
in uitgeleefde huisjes sterven, de hele stad af moeten zoeken naar werk enz."

Na zijn speech zakt de man in elkaar en dominee Maxwell staat er op, dat de man in zijn huis wordt verpleegd. Daar sterft hij na enkele dagen.
Na deze gebeurtenis voelt de dominee zich geschokt en weet hij dat het anders moet. De zondag erop doet hij zijn gemeenteleden wel een heel bijzonder voorstel.

"Ik roep uit uw midden vrijwilligers op, die oprecht een ernstig beloven een jaar lang niets te zullen doen zonder zich eerst af te vragen: Wat zou Jezus in dit geval doen? En nadat ze zich dat hebben afgevraagd, moeten ze Jezus zo goed mogelijk volgen, wat de gevolgen ook zullen zijn. "

De mensen die mee willen doen blijven na, het zijn er ongeveer 50, waaronder een heel rijke dame, een dokter en een eigenaar van een belangrijke krant. Dominee gaat bidden en bijna meteen voelen de aanwezigen heel duidelijk de aanwezigheid van de Geest. En dat blijft zo, al die tijd dat ze bezig zijn met het inlossen van hun gelofte. Elke bijeenkomst wordt direct bekrachtigd door de komst van de Heilige Geest. Dat vind ik zelf één van de prachtige dingen uit dit boekje. Hoe de Geest zich krachtig openbaart, als mensen zichzelf geheel aan God overgeven.

Hierna worden de belevenissen beschreven van enkele vooraanstaande mensen die meedoen. Onder andere van Edward Norman, uitgever van de Daily News. Door het niet willen opnemen van een belangrijke bokswedstrijd en het afschaffen van de zondageditie, raakt hij enorm veel abonnees kwijt. Prachtig om te lezen hoe de rijke vrouw, die zich afvroeg hoe Jezus zou willen, dat zijn haar vele geld besteedde, uiteindelijk besluit dit te gaan investeren in een geheel christelijke krant.
Zonder uitzondering moeten de mensen die meedoen offers brengen, maar ontvangen ze uiteinelijk een dubbele zegen. Verder ontstaat er een sfeer van leifde en saamhorigheid, die uitstraalt naar de hele omgeving.
Het is zo bijzonder wat allemaal gebeurt, dat het in het hele land bekend wordt. Ook de predikant uit Chicago hoort ervan. na veel strijd doet hij dezelfde oproep als dominee Maxwell. Wat klein begon, werkte door als een olievlek.

O, toen ik dit boek las, voelde ik mijn hart opspringen! Ik wilde dit ook gaan doen en het liefst iedereen ertoe opwekken en zo'n boekje geven. Soms snap ik op zo'n moment niet, dat niet iedereen zo enthousiast is...… Heb je dat ook weleens? Iedereen moet dit toch gewoon horen, denk ik dan....
Ik ben nog steeds enthousiast en heb het boekje al verscheidene keren weg gegeven en aan mensen laten lezen. Ik wil ook graag, dat jij het leest! Als je nooit boeken koopt of leest, maar je wilt dit wel lezen, laat het mij dan weten. Ik heb een exemplaar over en dat geef ik graag weg!

Inmiddels heb ik ook de verfilmingen gezien, die overigens totaal anders zijn dan het boekje, maar zeker ook de moeite waard.




Ik denk gewoon, dat het nog steeds een heel goed principe is, om je voor je iets doet af te vragen:
Wat zou Jezus doen, of in het Engels: What Would Jesus Do? Van de Engelse woorden komen de letters:

WWJD 

Misschien heb je die weleens gezien op een armbandje of zo. Ze zijn gemakkelijk te onthouden in elk geval.

Ik wil je echt aanraden dit boekje te kopen als je het nog niet hebt. Het bevat maar 134 bladzijden en kost slechts 8,95 euro. Ook de Dvd's zijn echt zeer verantwoord en aan te raden. En nogmaals, ik heb dus een exemplaar over en bij meerdere gegadigden, koop ik er gewoon een paar bij.

Laat je even weten hoe jij het boekje vond/vindt? , ben benieuwd!

Veel zegen toegewenst bij het lezen !
Liefs van mij,
Anja






donderdag 15 november 2018

Veilig




Deze mooie herfstdag inspireerde mij om vanmiddag even naar het park te gaan. Ik heb zo genoten! Van de natuur, maar ook van het alleen zijn met God, mijn Vader. Er komen vaak vanzelf liederen bij me op, die ik dan zachtjes zing. Of iets harder, als er echt niemand in de buurt is. 😃

Er waren zóveel bladeren in allerlei mooie kleuren, prachtig! Ik let altijd op bijzondere dingetjes of eigenlijk zie ik die meestal gewoon. Vandaag zag ik een aantal keren een klein blaadje op een veel groter blad liggen. Daardoor moest ik denken aan 'veilig bij Hem'. Aan de relatie tussen God de Vader en Zijn kind. Aan mijn Vader en ik.

Ik voel me zo veilig bij mijn Papa, zo veilig en beschermd bij Hem. Ik wil heel dicht bij Hem zijn. Dicht bij Zijn Vaderhart. Dat zeg ik dan ook tegen Hem, als ik zo door het park loop.

Thuis kwam psalm 91 in mijn gedachten. Ik citeer 2 teksten uit het Boek, omdat het net lijkt of ik door de 'gewone' taal nóg dichter bij de Vader kom.

Wie schuilt bij de allerhoogste God, kan rustig slapen, want de Almachtige werpt Zijn schaduw over hem. Ik getuig daarvan en zeg tegen de HEERE: U bent mijn toevlucht; bij U ben ik veilig en geborgen, U bent mijn God en ik vertrouw alleen op U. 

Ik hoop dat jij je ook zo veilig en geborgen bij je hemelse Papa mag (gaan) voelen. Hij is de onveranderlijke en altijd dezelfde. Hij wacht tot mensen 'ja' zeggen tegen Zijn zoon. Hij staat altijd op de uitkijk en wacht op afgedwaalde schapen. Hij is zo ontzettend liefdevol. 
Ken je hem al op deze manier? Ik hoop het!








Liefs en groetjes van mij!
PS: ik zie dat ik al eerder schreef over 'een veilige schuilplaats' in deze blogpost: https://zogodhetleidt.blogspot.com/2018/07/een-veilige-schuilplaats.html
en hier vind je nóg een blog over de herfstblaadjes: https://zogodhetleidt.blogspot.com/2018/10/vrijdagavondverhaal-1-stilleven-met.html

donderdag 8 november 2018

Bedoeld om vader te zijn





Vandaag kocht ik een exemplaar van 'Eindelijk thuis' van Henri Nouwen. Een heel bekend boek, dat Nouwen schreef naar aanleiding van het schilderij hierboven. Het schilderij heet: 'De terugkeer van de verloren zoon' en is geschilderd door de bekende Rembrandt. Nouwen schrijft erin over de jongste zoon, maar ook over de oudste. In beiden herkent hij zichzelf. Ook schrijft hij over de Vader. Hij concludeert dat het niet de bedoeling is om kind te blijven, maar om vader te worden! Een vader, die met zegenende handen klaar staat om allen die terugkeren te omhelzen. Toen ik dit las, voelde ik een beetje weerstand. Ik, Heer, ik? Vader? Ik heb nog maar net ontdekt, wat het is om kind te mogen zijn. Wat het betekent om te mogen schuilen bij U, Vader. En nu lees ik, dat ik zelf bedoeld ben om vader te zijn?

In de Bijbel staat:
"Wees barmhartig evenals Uw hemelse Vader barmhartig is." (Lukas 6:36)

Tja, dat zegt genoeg toch? Wij moeten dus niet alleen op Jezus gaan lijken, maar ook op de Vader! Die twee zijn tenslotte één. "Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien", sprak Jezus, toen Hij op aarde was.
Henri Nouwen beschrijft heel prachtig zijn worsteling met het 'vader worden'. Vader worden betekent: er zijn voor de ander, zonder iets terug te hopen/verlangen. Vader zijn betekent even je eigen behoefte om kind te zijn naar achteren te schuiven. Het is een eenzame plaats om vader te zijn.
"Geestelijk vaderschap is gebaseerd op mededogen", schrijft Nouwen. Je mag als vader rouwen vanuit mededogen. "Verdriet opent mijn hart voor echte solidariteit met de ander."
Een vader vergeeft van harte en is ook edelmoedig. Hij geeft zichzelf volledig over aan zijn broers en zussen.

"Verdriet, vergeving en edelmoedigheid zijn dus de drie wegen waarlangs het beeld van de vader in mij kan groeien. Het zijn drie aspecten van de oproep van de Vader om bij hem thuis te ZIJN. Als vader wordt ik niet langer geroepen om thuis te komen, zoals de jongste of de oudste zoon, maar om daar te BLIJVEN. Om iemand te zijn naar wie eigenzinnige kinderen terug kunnen keren, iemand, die hen met vreugde welkom zal heten."

Nou... bij nader inzien wil ik toch wel heel graag zo'n vader zijn/worden. Ja, dat wil ik.
Heer, mag ik door veel van Uw liefdevolle Vaderhart te ervaren, klaargestoomd worden om vader te zijn? Kneed mij, vorm mij, vul mij Heer! En maak mij iemand, waarbij anderen 'thuis' mogen komen. Maak dat anderen door mij heen iets van Uw Vaderhart mogen zien. Ik bid U dit in Jezus naam, Amen.

Heb jij 'Eindelijk thuis' ook gelezen en zo ja, wat vond je ervan?
Gezegende avond hoor en liefs van mij,
Anja






donderdag 1 november 2018

Nog aan de babymelk?

Ik las net de blog van Aritha Vermeulen met als titel 'Kijk, ruik, proef'. (hier vind je hem: ariellapersoonlijk.blogspot.com/2018/10/kijk-ruik-en-proef.html) Mijn gedachten kwamen meteen op gang en ik voelde aandrang om ook te gaan schrijven.



Aritha begint haar blog met een voorval uit haar dagelijks leven. Dat ze een melkpak oppakte en daarop las, dat je door kijken, ruiken en proeven vast kunt stellen of de melk nog bruikbaar is. Daardoor moest zij denken aan de melk van het Woord van God. Ze noemt de tekst uit 1 Petrus 2:2:

"En verlang vurig, als pasgeboren kinderen naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien. Indien u tenminste geproefd hebt, dat de Heere goedertieren is."

Wat een indringende aanmoediging hè: vurig verlangen naar het Woord van God. Dat is wat mij ook zo opvalt in deze tekst.  Vurig verlangen..... omdat je het Woord, het levende Woord niet kunt missen!Jij bent/ik ben ervan afhankelijk. Het is onze levenskracht!
Jij en ik hebben het voortdurend nodig om gevuld te worden met de goede Woorden van God. Zodat we het Woord kunnen hanteren in de strijd tegen de boze. En hij onze harten voortdurend gevuld vindt met alles van God, zodat er geen kiertje is, waardoor hij nog naar binnen kan glippen. Heb je er wel eens over nagedacht, dat het zo echt werkt? Als je hart vol is van God, is het vol. Dan ben je beschermd!!

Nu moest ik al lezend in Aritha's mooie blog, meteen ook denken aan een andere Bijbelgedeelte. Ik moest dat gewoon meteen opzoeken. Het staat in Hebreeën 5. In mijn Bijbel staat na vers 10 een nieuw kopje :'Geestelijke onvolwassenheid'.
Paulus ziet, dat zijn hoorders achteruit zijn gegaan in het geloof. Ze zijn lui geworden. Op de tijd gelet hoorden zij al leraars te zijn, maar ze hebben nu weer iemand nodig, die hen onderwijst in de grondbeginselen van de woorden van God. En dan komt het, dat Paulus zegt:

"U bent geworden, als mensen die melk nodig hebben en niet vast voedsel. Ieder immers die van melk leeft, is nog onervaren in het woord van de gerechtigheid, want hij is een kind. Maar voor de volwassenen is er het vaste voedsel, voor hen, die hun zintuigen door het gebruik ervan geoefend hebben om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad." (Hebreeën 5:12-14)

Daar hebben we de zintuigen weer, Aritha! We moeten onze zintuigen inzetten om het vaste voedsel te 'verkennen'. Op gegeven moment moeten we de melk vaarwel zeggen.
Dat staat in het vervolg, in Hebreeën 6:1/2:

"Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en doorgaan tot de volmaaktheid zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, van de leer van dopen, van de handoplegging, van de opstanding van de doden en van het eeuwig oordeel."

Bovenstaande zaken horen allemaal bij de babymelk! Als we al een tijdje christen zijn, dan is het de bedoeling dat we opgroeien, 'doorgaan tot de volmaaktheid', zoals Paulus dit noemt.
Daar is ook een heel boek over geschreven door Arjan Hulsbergen en Richard Zijlstra. Het heet: 'extreem normaal, handboek voor helden'. Ik krijg echt spontaan zin om daarover te gaan bloggen. Het is geweldig, wat daar allemaal in staat! Zo confronterend en leerzaam.




Heee, hoe is het met jou? Hoe lang ben jij al christen? En waar sta je in het geloof? Ben je nog aan de babymelk of...…?? Doet Paulus constatering jou wat of mag je weten, dat je door Gods genade aan het opgroeien bent en aan het proeven van de vaste spijs? Echt belangrijk om eens over na te denken.

Veel zegen hoor en liefs van mij!