Vandaag deel ik graag weer een oud lied met jullie. Mét natuurlijk het verhaal erachter. Ik vond het in mijn boekje van de kringloop, maar zo gauw niet op bijv. Wikipedia. Ik dacht: wat raar, zou het toch wel waar zijn?
Ik zocht verder en kwam toen op de Duitse gedichtensite www.christliche-gedichte.de. Daarop wordt het verhaal ook verteld. Ik neem gewoon aan, dat het op waarheid berust.
Het gaat over Julie Katharina Hausmann (1826-1901).
Toen zij jong was, verloofde zij zich en het stel voelde een roeping om aan de Eskimo's in Groenland het evangelie te brengen.
Julie was niet sterk en werd ernstig ziek. Daardoor kon zij niet mee naar Groenland.
Wel trouwden ze nog snel voor de jongeman vertrok. Later zou Julie haar verloofde volgen, mits zij beter zou worden.
Als door een wonder herstelde Julie en reisde ook zij af naar Groenland. Aangekomen op de kust van Groenland, wachtte ze vol spanning op haar man. Er kwam echter niemand.
Zij stond daar maar, wachtend en verlangend.
Uiteindelijk naderde er een bootje, maar haar man zat er niet in! Wat kon er toch aan de hand zijn?
Aan de wal ontmoette Julie de bediende van haar man. In zijn gebroken taal vertelde hij, dat er een ernstige, besmettelijke ziekte had geheerst. De zendeling had zoveel mogelijk mensen geholpen, maar was daarna zelf ziek geworden en een dag tevoren gestorven...
Daar stond Julie nu, helemaal alleen en gebroken van smart.
Bij het open graf werd haar lied geboren: So nimm denn meine Hände.
Later werd het ook in het Nederlands vertaald als: Neem Heer mijn beide handen.
Misschien ken je het lied wel. Het spreekt van een diep vertrouwen op God. Een innige relatie met Hem, een niet zonder Hem kunnen.
In de oorspronkelijke taal vind ik het eigenlijk nog mooier, dan in de onze. Lees maar mee als je een beetje Duits kunt.
So nimm denn meine Hände
und führe mich
bis an mein selig Ende
und ewiglich!
Ich mag allein nicht gehen
nicht einen Schritt;
wo Du wirst gehn und stehen,
da nimm mich mit!
In dein Erbarmen hülle
mein schwaches Herz
und mach es gänzlich stille
in Freud und Schmerz!
Laß ruhn zu deinen Füßen
dein armes Kind;
es wird die Augen schließen
und glauben blind.
Wenn ich auch gleich nichts fühle
von deiner Macht,
Du führst mich doch zum Ziele
auch durch die Nacht.
So nimm denn meine Hände
und führe mich
bis an mein selig Ende
und ewiglich!
En nu natuurlijk in het Nederlands:
Neem, Heer, mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’ eeuw’ge stranden
De ruste vind!
Te zwaar valt m’ elke schrede,
Als ’k U verlaat;
O, neem mij met U mede,
Daar waar Gij gaat!
O, doe genade ervaren
Aan ’t bevend hart,
En breng het tot bedaren
Bij vreugd en smart!
Laat m’ aan uw voeten rusten,
Mij, hulp’loos kind,
Vertrouwen en berusten,
Voor d’ uitkomst blind!
En blijft m’ ook soms verborgen
Uw groote macht,
Gij voert mij tot den morgen,
Ook door de nacht!
Neem dan mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’ eeuw’ge stranden
De ruste vind!
Bij de Duitse versie staat eronder, dat het een 'nachfolgelied' is. Dat vind ik zo mooi!
Een lied om na te volgen.
Een geloof om na te volgen.
Om jaloers op te zijn en na te jagen.
Vertrouwen en berusten
voor 'd uitkomst blind.
Blind voor de toekomst.
Wij weten immers niet wat die zal brengen.
Dat hoeft ook niet.
We mogen vertrouwen op God.
Hij belooft ons een toekomst en hoop.
Hou daar maar aan vast.
Zoek het lied maar eens op en zing het.
Ik weet zeker, dat het dan nog meer gaat leven en kracht zal doen.
Het lied staat o.a. in de Hervormde Bundel van 1938.
Gezegende dag en
liefs van Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten