Mijn gedenksteen

 

Tjonge, wat een dagen heb ik achter de rug. Ik moet zeggen dat ik me totaal anders voel als vorige week . Tamelijk opgelucht en een stuk rustiger. Ik was zo verschrikkelijk gespannen en bijna somber, in de aanloop naar het uitkomen van mijn boek. Ik dacht echt: is het dit nou?

Afgelopen week ben ik er weer zo bij bepaald dat het niet om mij gaat. Dat ik er vanuit mezelf een potje van maak. Dat ik God zo nodig heb en dat het zo nodig is om steeds te waken en te bidden.

De tegenstander is zo druk geweest om alle vreugde te roven, maar uiteindelijk is daar dan toch de overwinning! Dat begon vrijdag al. Ik zou 's avonds mijn boek presenteren in klein gezelschap. Mijn kinderen, vriendinnen en enkele mensen die ik geïnterviewd had. Ik zag daar de hele week al zo tegenop. Waarom dat weet ik zelf niet eens. Het was gewoon zo'n neerslachtig gevoel. Dat was er zelfs die bewuste ochtend nog. Er kwamen tranen ook, omdat ik me toch wel alleen voelde, ook al weet ik dat dat niet zo is.

Maar... een uur voor de uitgever die middag de boeken zou komen brengen, was ik klaar en zat ik heerlijk in het zonnetje. Het was zo'n stralende dag! Alles stond gereed voor de avond en ik was er klaar voor. Toen kwam er rust. En het boek is echt prachtig geworden, mooier nog dan ik kon bedenken. God levert geen matig werk, wat Hij geeft is goed!

De avond was ook heel fijn. Samen met een vriendin had ik het zaaltje versierd en het zag er zo leuk en uitnodigend uit. Het paste precies met de mensen en het was zo'n leuke groep zo bij elkaar. Die na afloop ook nog fijn verder met elkaar kennis maakte.

Wow, ik ben zo blij en dankbaar! Nu is mijn boek de wereld in en kijk ik uit naar waar God het gaat brengen en wat het zal gaan doen. Mijn wens is dat mensen meer en meer verliefd op Jezus zullen worden en vanzelf meer zullen gaan stralen en uitdelen. Blessed to be a blessing!

Vrijdagavond kreeg ik van de eerder genoemde vriendin een gedenksteen met daarop de titel van mijn boek, mijn naam en Jozua 4:24. Toen de Israëlieten door de Jordaan waren gegaan, gaf God opdracht om 12 stenen uit het midden van de rivier te nemen. Die richtte Jozua daarna op in Gilgal als een gedenkplaats. Hij zei tegen de Israëlieten, dat als hun kinderen later aan hun vader zouden vragen: 'Wat betekenen deze stenen?', dat ze dan moeste vertellen wat de HEERE gedaan had. Em dan komt vers 24, waar staat:

opdat alle volken van de aarde zouden weten dat de hand van de HEERE sterk is; opdat u de HEERE, uw God, alle dagen vreest.

Ik ben zo blij met mijn steen! Het dringt vanmorgen pas tot me door hoe goed dit is: gedenken wat God heeft gedaan en dat nooit vergeten.

Daarom krijgt deze steen een ereplekje.

God, U bent zo goed! Dank U wel voor alles wat U gaf en geeft. Ik prijs Uw Naam.

Ik wens jou een heel gezegende en mooie zondag toe. Tel je zegeningen één voor één. Wees blij en dankbaar.

Lieve groet van Anja