Wonderlijke leiding

Uitgesteld....
Ik heb het al even uitgesteld om deze blogpost te schrijven. Vorige keer voelde ik, dat ik echt op moest schrijven hoe het voor mijzelf voor het eerst echt Pasen was geworden. En hoe mijn leven daarna toch wat anders gelopen is, dan ik had gehoopt en verwacht. Gods wegen zijn voor ons mensen vaak niet te begrijpen. En dikwijls zien we pas achteraf, of niet, wat God met iets voorhad. Ik schreef vorige keer ook dat het verhaal nog niet af is. Ik ben na mijn bekering ver van God afgedwaald. Toch hield God mij al die tijd vast, ook al voelde ik dat vaak niet.

Eind 2016 was het echt klaar. Toen riep God mij heel krachtig terug. Misschien denk je: wat doet dit allemaal in een blog over stille tijd/leven met God? Ik voel gewoon dat ik mijn verhaal aan het begin van deze blog/reis met jullie, moet vertellen. Ik mag nu met God leven en mooie dingen beleven, maar ik heb ook een geschiedenis! Het zou zomaar kunnen, dat als je dingen zou lezen over het leven met God, hoe mooi ik dat vaak vind, dat je dan zou denken: nou, dat lijkt voor mij ver weg. Ik weet niet hoe ik daar moet komen. Misschien lijkt het je bij mij dan wel makkelijk te gaan. Daarom is het  denk ik goed om mijn verhaal te weten. Dat is best heftig, al zeg ik het zelf. Tot 2016 is het een aaneenschakeling van verdriet, zorg en eenzaamheid geweest. En nóg ken ik zwakke momenten en zorgen en verdriet. Maar het is nu wel heel anders! Ik zal in mijn blogposts altijd eerlijk tegen jullie zijn en over strijd vertellen, maar ook over overwinning. En ik hoop zo, dat het , al is het maar voor 1 iemand, nuttig mag zijn.

Verandering
Genoeg uitstel genomen nu! We gaan naar eind 2016. Ik merkte al rond en net na de zomervakantie, dat ik steeds meer ging voelen, dat het zo niet langer kon. Dat er iets moest veranderen. Ik was zo ver afgedwaald en liet zoveel zonden toe in mijn leven. Ik sprak soms mensen en vertelde hen over mijn nood. Ik ging al een tijdje niet meer naar de kerk. Ik voelde me daar, in die reformatorische kerk, niet meer zo thuis. De preken, die ik in het begin echt wel mooi vond, leken me vaak allemaal zo hetzelfde toe. En ik miste de link naar de praktijk, de actuele toepassing voor je eigen leven zeg maar. Je wilt aan een preek toch iets hebben, voor de week die komt. Ik tenminste wel. Hiermee wil ik niet zeggen, dat het enkel aan de preken lag, dat ik geen zegen ervoer hoor. Ik was in de eerste plaats zelf niet goed bezig en er waren veel zonden tussen God en mij gekomen. Dan kun je ook nooit vrede in je hart ervaren.

Geen lijntje...
Wat mij zo rond augustus/september 2016 vooral bezig hield was, naar welke kerk ik moest gaan. Ik weet nog heel goed dat ik toen 2 mannen van de Christelijke Gemeente alhier sprak, die tegen mij zeiden: "Waar maak je je toch zo druk om? Om de kerk? Is het eigenlijk wel in orde tussen God en jou? Is het lijntje er wel tussen jullie? Tja.... dat was duidelijk: dat lijntje was er niet. Daar zaten die zonden (verkeerde dingen, die ik deed) tussen. Hierdoor ben ik echt gaan nadenken over hoe het nou verder moest.

Pand 33
Toen ging het snel..... Kort hierna was ik in Sliedrecht bij Pand 33. Daar deed ik vrijwilligerswerk, dat bestond uit het opvangen van jongeren. Ik deed dat op zondag. Eerlijk gezegd, omdat ik niet naar de kerk wilde en dacht: Ik ga op die dag wel iets anders nuttigs doen. En het was ook echt mooi werk. Ik heb er veel aan gehad, ook door heel waardevolle gesprekken met een andere vrijwilliger, die mij wees op de preken van Joseph Prince. Wij keken daar thuis naar en als we dan samen werkten, bespraken we wat we gehoord hadden. Na die jeugdopvang, van 14.00 tot 16.00 uur op zondagmiddag, werd daar in dat pand een kerkdienst gehouden. Voor mensen die zich om 1 of andere reden niet (meer) thuis voelden in de kerk. Ik bleef daar af en toe bij. Toen, die keer in september wilde ik niet blijven, maar het was net of ik moest. En ik bleef. Er bleek toen ook nog een vrouw te preken (spreken noemde ze het zelf ;) ). Pfft, nou, dat was ik al helemaal niet gewend. Maar ik bleef zitten.

Stil gezet
De vrouw sprak over Hanna. Dat is een vrouw uit de Bijbel, die het niet makkelijk had. Ze had geen kinderen, werd getreiterd en telde niet mee. Ze had best overal een schop tegenaan kunnen geven. (net zoals ik). Dat deed ze echter niet! In plaats van dat ze opstandig werd, ging ze naar de tabernakel (de kerk zeg maar). Ze ging naar God toe, in plaats van van Hem af! En toen was het alsof God tegen mij zei: : Dat moet jij nu ook doen, kom naar Mij met al je nood!". En dat deed ik. Ik ging zo snel het kon naar huis en op mijn knieën voor God. Ik heb 1 voor 1 al mijn verkeerde dingen, zonden, opgenoemd, beleden en er vergeving over gevraagd. En..... die kreeg ik en wel meteen! Ik voelde zo'n enorme vrede in mij komen. En meteen heb ik gezegd: Heere, ik heb veel jaren van mijn leven weggegooid en niet goed besteed, de rest van mijn leven geef ik aan U! Wilt U mij laten zien wat ik moet veranderen en wat ik mag gaan doen voor U?

Werk voor God
En dat deed God en wel meteen. De dag erna meen ik, las ik in het plaatselijk nieuws dat de Alpha cursus weer ging beginnen. De week daarop al. Meteen kwam in mijn herinnering dat ik aan een jongen ooit gevraagd had, of hij daar zin in zou hebben. Die jongen begeleidde ik af en toe. Ik dacht: Ik ga het hem gewoon vragen. En hij zei meteen 'ja'! Ik kijken waar en hoe laat.... bij de hervormde kerk, omdat die het dichts bij mijn reformatorische achtergrond stond. Op maandagavond zou daar een Alpha cursus starten. Een Alpha cursus  is trouwens, voor als het je niks zegt, een basiscursus over het christelijk geloof. Dat was een tegenvaller, want ik kon niet op die maandag. In de agenda gekeken, oei de volgende maandag stond er ook al wat. Dat werd hem dus niet. Weer die advertentie erbij gepakt en daar stond het: dinsdagavond Alpha cursus in Evangelische gemeente Jozua Alblasserwaard. Dat kon dus ook nog. Het enige wat ik toen dacht was: Oké, dan gaan we op dinsdag naar de Jozua. Zo kwam ik daar voor de eerste keer terecht, in een kerk, waarover ik allerlei vooroordelen had. Handje klap kerk, Hallelujah kerk en al dat soort dingen haha.

Verrassing
Wat ik dacht, bleek absoluut niet te kloppen. Ik was zo verrast! Meteen voelden wij ons zo welkom op die cursus. We werden zo hartelijk en liefdevol ontvangen, echt bijzonder. Het mooiste was, dat ik al meteen voelde: zij hebben, wat ik nu ook heb: liefde tot God en de medemens. Ik voelde meteen een band met de medewerkers. En stiekem dacht ik ook meteen: ik wou dat ik dat werk, wat zij doen, ook mocht doen. En inmiddels, yes! draai ik al een paar seizoenen mee en mag ik de gebedsgroep leiden. Gods wegen zijn zo wonderlijk!

Doop
Ik hoorde op de Alpha cursus veel wat ik al wist, maar ook nieuwe dingen. Ook dingen waar ik het aanvankelijk helemaal niet mee eens was! En dat zei ik dan ook gewoon :)
Dat ging bijvoorbeeld over de doop, die trouwens maar heel zijdelings ter sprake kwam. Ik sprak daar wel met mensen over, maar niet zozeer tijdens de cursus. Ik wilde niet volwassen gedoopt worden! Ik was toch als kind al gedoopt!
Wat ik wel deed was onderzoeken, lezen , lezen, lezen. (stille tijd!) Ook in de Bijbel. En God wees mij de passages aan, die over de doop gaan. En ook die over gehoorzaamheid gaan. Alleen horen is niet genoeg, ook DOEN! Geloven, dopen en de Heilige Geest ontvangen. In die volgorde. Het mooiste dat ik ontdekte was, dat Jezus zich ook liet dopen! Terwijl Hij ook al besneden was! Toen Hij uit het water kwam, sprak Zijn Vader: "Dit is Mijn geliefde Zoon, hoor naar Hem! En de Heilige Geest daalde, in de gedaante van een duif, op Hem neer. Wat mooi en wat een voorbeeld voor ons!
Wij moeten Jezus volgen, dus ook daarin. Zo ging ik het steeds meer voelen. Ik wilde gehoorzaam zijn.

Dood voor de zonde
Als ik overtuigd ben, dan wacht ik niet meer. Dus liet ik me dopen zodra het kon en dat was 29 januari 2017. Zo'n mooie dag, ik was zo blij!
Ik kreeg de tekst uit Romeinen 6:
"Zo dient u ook uzelf te rekenen als dood voor de zonde, maar levend voor God, In Christus Jezus, onze Heere."
Aan deze tekst heb ik nog vaak moeten denken en nog wel. Als de aanklager (satan) komt met zijn aanlachten en je weer dingen wijs maakt, dat je niet goed genoeg bent en zo, dan is het goed om steeds terug te gaan naar een tekst als deze. De doop betekent het afleggen van de oude, zondige mens en het opstaan met Christus in een nieuw leven. Een nieuw begin, als nieuw schepsel! Dood voor de zonde!

Geleid, stap voor stap....
Denk je dat ik er toen was? Nou... toen begon het pas! Het leven met God, stap voor stap. Met vallen en opstaan, steeds weer. Mooie en moeilijke momenten. Strijd en overwinning. Maar.... Gods doel is dat we hem steeds meer gaan vertrouwen, steeds sterker en krachtiger worden in Hem. Daarvoor is het belangrijk dat we dichtbij Hem blijven, met Hem leven.

Tijd met God, de cirkel is rond
Zo is de cirkel dan rond. Wil je een relatie met God, dan moet je daarin investeren. Door daar tijd in te steken en stil te worden voor God. Elke dag opnieuw. Dat is geen moéten maar een mógen. Het is heerlijk om bij God te mogen zijn, Zijn liefde te ervaren. Zijn  aanwezigheid, dag aan dag.
Ga je mee op ontdekkingsreis? Het leven met God is werkelijk een avontuur met ups en downs, maar met 1 grote zekerheid: God is bij ons en laat ons nooit alleen.
Volgende keer vertel ik jullie meer over mijn stille tijd, de dagboeken, die ik heb ontdekt en nog veel meer.

Tor gauw en liefs van mij!
Anja