Gisteren was er na een drukke tijd eindelijk weer tijd om met een vriendin af te spreken om te wandelen, te praten en te bidden. Dat is zo fijn altijd! We delen onze verhalen en bidden voor elkaar. Ik merk dat ik niet zonder andere gelovigen kan. Ik heb hun bemoediging, aansporing en gebed zo nodig en ik weet dat dit ook andersom geldt.
We lopen heerlijk door het prachtige Kinderdijkse molengebied en sluiten af in de natuurspeeltijd dichtbij mijn huis. De perfecte plek om, al zittend op een boomstam, samen te bidden. De laatste kinderen vertrekken net, dus dat komt mooi uit.
Als mijn vriendin 'Amen' zegt, horen we vanaf achter ons kinderstemmen. Vier leuke kinderen verschijnen, 2 jongens en 2 meisjes. Zo te zien zijn het 'refo' kindjes en dat bedoel ik niet negatief. Ze zien er super netjes, maar ook leuk uit. Een beetje van die Ot en Sien kinderen. Ze lopen over een boomstam, passeren ons en gaan over de volgende boomstam verder.
Ik ben nu aan de beurt om te bidden en bid wat er in mijn gedachten opkomt. Onder andere om vermeerdering van ons geloof, zodat we blijven staan op het woord van de Heer en met volharding uitzien, naar de dingen die Hij ons beloofd heeft.
Als ik amen zeg, klinkt er vanaf de boomstam naast ons een stem: 'Waarom bidden jullie?'
Mijn vriendin en ik: 'Omdat we dat fijn vinden. We hebben net gewandeld en wilden nu nog samen bidden.'
1 van de jongens: 'Wij doen dat nooit buiten.'
1 van de meisjes: 'Van mij mag het hoor, juist mooi! In de natuur.' en terwijl kijkt ze verrukt om zich heen.
Op onze vraag of ze ook weleens bidden, noemen de kinderen het avondgebed, een blad met vragen en iets over zondagavond na de preek.
We zeggen nog tegen de kinderen dat zij ook overal mogen bidden en God om hulp mogen vragen bij alles.
Het eerder genoemde meisje: 'Ja, ik hoorde u zeggen: 'Heere, help....'
Zo waren wij daar in die speeltuin ineens een voorbeeld voor deze 4 kinderen. We lieten hen zien, dat je overal en altijd mag bidden en dat je je er ook niet voor hoeft te schamen. Doordat wij ervoor kozen om buiten te bidden, kwam er een kans om te getuigen. Zo zie je maar, dat een ogenschijnlijk kleine beslissing, iets moois tot gevolg kan hebben.
Door dit gebeuren moest ik denken aan de oproepen in de Bijbel om niet te verslappen, maar aan te houden in gebed. Zo lezen we in 1 Thessalonicenzen 5:17: Bid zonder ophouden.
Dat duidt volgens mijn Studiebijbel op een biddende geesteshouding, op een voortdurende persoonlijke gemeenschap met God en het besef iedere dag in Zijn aanwezigheid te vertoeven.
Een biddende geesteshouding, wat is dat mooi, vind je niet?
Dan bid je dus niet alleen in je binnenkamer of op een bankje in de speeltuin, maar altijd. Je geest is afgestemd op de Heilige Geest. Je bent immers met Hem verenigd. Hoe intiem is dat!
Ik gun je dit zo, dat je op deze manier je relatie met God mag beleven. Altijd dichtbij Hem, want bij Hem is het zo goed. En altijd jezelf beschikbaar stellen, elke ochtend weer. Aan God vragen: Wat wilt U dat ik doen zal? Waar mag ik vandaag zijn en wie mag ik bemoedigen?
Deel gerust ook jouw ervaringen met gebed en getuigen. Leuk om van elkaar te leren en elkaar beter te leren kennen.
Liefs en groetjes van Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten