Klein rondje, groot plezier

 

Gisteren was ik foto's aan het maken van deze prachtige blauwe bloemen, die zomaar bij ons in het park groeien. De naam is Cichorei en de plant komt uit dezelfde familie als waarbij ook witlof en andijvie horen. Grappig hè, dat zou je toch helemaal niet denken. Zo stond ik ook verbaasd, toen ik het volgende las op Wikipedia: 'De geroosterde wortel van de cichorei wordt gebruikt als koffievervanger (gewoonlijk "surrogaat" genoemd) of als ingrediënt bij het koffie zetten. In het verleden werd dit soms toegepast uit noodzaak' (bijv. tijdens de Franse bezetting)

Wát een plant en dan ook nog zo mooi! Ik zag er vele honingbijen op, dus blijkbaar is de nectar ook erg lekker. Wat heeft God veel in zo'n plant gelegd, vind je niet? Gewoonweg prachtig.

Terwijl ik daar zo bezig was met foto's maken, ik kan daar helemaal in opgaan, hoor ik ineens een stem: 'Ben je foto's aan het maken van de beestjes? Zit je op een club of zo?' Nee, ik zat daar ooit wel op ja, op de fotoclub, leuke tijd was dat trouwens. Gezellig en veel geleerd. Ik vertel die mevrouw, dat ik fotograferen leuk vind en de foto's vaak gebruik voor mijn blogs. Vroeger ook voor de krant, toen ik nog elke week de foto van de week verzorgde. Ja, dat weet de mevrouw nog wel. We hebben zomaar een leuk praatje. Ze wijst haar huis aan en vertelt over de wilde tuin die ze heeft. 'In het voorjaar denk ik dan: wat moet dat worden, maar na een paar maanden staat alles weer prachtig in bloei'.

Ze vertelt ook dat ze net door de wijk liep (wat ze normaal nooit doet) en langs een huis kwam, met een hele mooie ligging. 'Er was een mevrouw de ramen aan het lappen en ik zei: 'Wat woont u hier mooi!'. 'Wat leuk dat u dit zegt', zei die mevrouw toen. En zo hebben we het ineens over bemoedigen. Over dat het niet bestaat in het grote, maar gewoon in het alledaagse zoals een groet, een praatje of een glimlach. Dat doet mensen goed!

We hadden het ook nog over geloven, de kerk en of het nou wel of niet nodig is om daar te zijn Gewoon zomaar een leuk, spontaan gesprekje. We begrepen elkaar en waren blij met het contact. 'Als ik je weer zie, zal ik zwaaien', zei die mevrouw toen we afscheid namen. Nou, dat is toch leuk?!

Ik liep maar een klein rondje, want het dreigde te gaan regenen, maar kijk, wat het allemaal opleverde. Ik was zo blij en dankbaar! En ondanks dat het maar een klein rondje was, heb ik zulke mooie foto's kunnen maken! En weet je: daar knap ik trouwens altijd echt van op. dat merk ik zo vaak. Dan voel ik me niet fijn, pak ik die camera en word ik vanzelf blij. Ik denk dat het ook de focus is, die daarvoor nodig is. De concentratie op iets heel anders en de kick van van je ziet en zelf kan creëren. Dus een tip misschien ook voor jou: ga eens foto's maken. Het kan zelfs met je mobiel, ik heb zelf ook maar een heel gewone (maar wel goeie) compact camera.

Heb een mooie dag en geniet van alles om je heen. Al is het door het glas en vanuit je stoel, maar geniet!

Liefs en groetjes van Anja